حکمت نهج البلاغه
وَ قَالَ ع إِنَّ لِلْقُلُوبِ شَهْوَةً وَ إِقْبَالًا وَ إِدْبَاراً- فَأْتُوهَا مِنْ قِبَلِ شَهْوَتِهَا وَ إِقْبَالِهَا- فَإِنَّ الْقَلْبَ إِذَا أُكْرِهَ عَمِيَ
و درود خدا بر او، فرمود: دلها را روی آوردن و پشت کردنی است، پس دلها را آنگاه به کار واداريد که خواهشی دارند و روی آوردنی، زيرا اگر دل را به اجبار به کاری واداری کور میگردد.
(اخلاقی، علمی، تربيتی)
وَ كَانَ ع يَقُولُ: مَتَى أَشْفِي غَيْظِي إِذَا غَضِبْتُ
- أَ حِينَ أَعْجِزُ عَنِ الِانْتِقَامِ فَيُقَالُ لِي لَوْ صَبَرْتَ- أَمْ حِينَ أَقْدِرُ عَلَيْهِ فَيُقَالُ لِي لَوْ عَفَوْتَ
و درود خدا بر او، فرمود: چون خشم گيرم، کی آن را فرو نشانم در آن زمان که قدرت انتقام ندارم، که به من بگويند. «اگر صبر کنی بهتر است» يا آنگاه که قدرت انتقام دارم که به من بگويند: «اگر عفو کنی خوب است».
(اخلاقی، اجتماعی)
نظرات شما عزیزان:
+ نوشته شده در شنبه 19 بهمن 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند علمی,تربیتی,اجتماعی,دل,خواهش,اجبار,خشم,صبر,عفو,قدرت, ساعت 19:19 توسط آزاده یاسینی
|